درمان درد مزمن بدون دارو

تيم تحقيقاتي كالج پزشكي ويسكانسين داروهايي را تجويز مي كند كه فعاليت پروتئين هاي TRPC5 را براي موش هاي مبتلا به بيماري سلول داسي شكل ، ميگرن و موش هاي داراي درد مرتبط با شيمي درماني يا درد جراحي مسدود مي كند و دريافتند كه اين داروها باعث تسكين الگوي درد درد مي شوند. از آنجا كه هر مدل از نظر مدت درد و درجه آسيب بافت متفاوت بود ، محققان مي خواستند يك عامل همگرا را كه مي تواند باعث درد شود (روش وابسته به TRPC5) در هر مدل شناسايي كنند. با استفاده از طيف سنجي جرمي چربي ، اين تيم ليزوفسفاتيديل كولين (LPC) را به عنوان ليپيدي شناسايي كرد كه به طور خاص در محل آسيب در همه اين مدل هاي درد رشد مي كند.

هنگامي كه مهاركننده هاي پروتئين TRPC5 در يك مدل موش محافظت از نور محافظت شدند ، داروها هيچ تاثيري بر درد نداشتند و سطح ليزوفسفاتيديل كولين در مقايسه با حيوانات آسيب نديده تغيير نكرد. محققان بر اين باورند كه افزايش انتخابي ليپيدها با فعال يا حساس سازي پروتئين TRPC5 باعث تحريك درد مي شود. آزمايشگاه McCorvy فرمهاي پروتئين TRPC5 انسان يا موش را در سلولهاي غيربومي شناسايي كرد. با استفاده از حالت هاي غربالگري با بازده بالا ، مشخص شد كه پروتئين TRPC5 در دوزهاي خاص ليزوفسفاتيديل كولين فعال مي شود. آزمايشگاه هاي دكتر استاكي يافته ها را دنبال كرد و ليزوفسفاتيديل كولين را به موش تزريق كرد.

جالب اينجاست كه حيواناتي كه با اين ليپيد تزريق مي شوند ، دردي ملموس و خود به خود تجربه مي كنند.

محققان براي تعيين محل تأثير مهاركننده پروتئين TRPC5 در آرامش ، از RNAscope براي اندازه گيري بيان پروتئين TRPC5 در سلولهاي عصبي حسي كه سيگنالهاي درد را به نخاع منتقل مي كنند ، استفاده كردند. آنها ميزان كم پروتئين TRPC5 در سلولهاي عصبي حسي موش و سطح بالاي پروتئين TRPC5 در سلولهاي عصبي حسي انسان را يافتند.

ليزوفسفاتيديل كولين در سلولهاي عصبي حسي موش ها استفاده شد و با استفاده از الكتروفيزيولوژي ، تيم دريافت كه دوره كمون با اين ليپيد باعث افزايش حساسيت مكانيكي اين سلول ها مي شود. هنگامي كه از مهاركننده هاي پروتئين TRPC5 در سلول هاي عصبي حسي خارج شده از موش هاي مبتلا به سلول داسي شكل و ميگرن استفاده شد ، حساسيت مكانيكي اين سلول ها كاهش يافت.

محقق ارشد تحقيق ، دكتر سدلر “تا زمان پيشرفت موفقيت آميز آزمايش هاي ايمني در مرحله I ، اين داروها به طور بالقوه و سريع در بيماران مبتلا به درد مزمن قابل تشخيص هستند.”

سدلر گفت: “دانش ما در مورد ارتباط بين ليزوفسفاتيديل كولين و پروتئين TRPC5 ممكن است اجازه استفاده مناسب از داروهاي پروتئيني TRPC5 را در انواع درد همراه با اين افزايش دهد.” به آهستگي “به عبارت ديگر ، ليزوفسفاتيديل كولين ممكن است يك نشانگر زيستي براي انواع دردهاي مزمن باشد كه با مهاركننده پروتئين TRPC5 قابل درمان است.”

وي گفت: “ما دريافتيم كه سطح پروتئين TRPC5 در سلولهاي عصبي حسي انسان بسيار زياد است و ساير مطالعات نشان داده است كه ليزوفسفاتيديل كولين در بيماران مبتلا به فيبروميالژيا (سندرم درد عضلاني اسكلتيك مزمن) و آرتريت روماتوئيد افزايش مي يابد.” گير اين بدان معني است كه پروتئين TRPC5 ممكن است يك هدف غير افيوني جديد براي تسكين درد در شرايط درد التهابي مزمن باشد كه بر بسياري از بيماران در سراسر جهان تأثير مي گذارد. “علاوه بر اين ، يافته هاي ما مبني بر اينكه پروتئين TRPC5 تأثيري در لمس بدون درد ندارد ، به اين معني است كه افراد مي توانند بدون از دست دادن تماس ، يك فنجان قهوه گرفته ، راه بروند ، لباس بپوشند و نوه خود را نوازش كنند.”

يافته ها در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

انتهاي پيام